Lineto(-de Villars)
Minuartia villarii
Caryophyllaceae
Noms en français : Minuartie de Villars, Sabline de Villars.
Descripcioun :Aquesto lineto-de-Villars, dóu gènre Minuartia, trachis sus li roucas d'auto e mejano mountagno ounte fai de mato. La planto pego qu'èi glandoulouso. Se recounèis à si sepalo un pau larjo e si fueio de cambo de flour > 1 cm. Au Ventour li petalo soun un pau escavado.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 6 à 25 cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Camefite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Minuartia
Famiho : Caryophyllaceae
Ordre : Caryophyllales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 1200 à 2800 m
Aparado : Noun
Liò : Roucas
- Auto mountagno
- Mountagno mejano
Estànci : Mountagnard à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Ouèst-Éuroupenco
Ref. sc. : Minuartia villarii (Balb.) Wilczek & Chenevard, 1912
Sounaioun
Reseda phyteuma
Resedaceae
Àutri noum : Cascaveleto, Amoureto-fèro, Erbo-mouro, Lentiho-fèro.
Nom en français : Réséda raiponce.
Descripcioun :D'après lis estùdi boutani, lou sounaioun se vèi de mai en mai dins li terro faturado (marrido erbo), lis escoumbre e li prado que siegon umido vo sèco. Ei poulidet emé si pichòti flour di petalo retaiado e peréu si fru que dounon d'èr à de sounaioun.
Usanço :A passa tèms se prenié pèr espurga lou cors e peréu faire susa. A l'ouro d'aro s'atrobo dins de poumado pèr sougna li mau d'os e li macaduro.
Port : Erbo
Taio : 5 à 40 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Reseda
Famiho : Resedaceae
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
- Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Escoumbre e proche dis oustau
- Champ
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Reseda phyteuma L., 1753